Benedictijns tijdmanagement

“Luc, heb je zin om deel te nemen aan een workshop Benedictijns tijdmanagement” Dat was het aanbod dat ik onlangs via de mail ontving. Een workshop van anderhalve dag mind you in een klooster aan het andere kant van het land (reken maar gerust een extra halve dag reistijd erbij). Kortom, twee dagen tijdmanagement op kosten van de baas. En dan zou dat nog best een goed idee kunnen zijn, ware het niet dat het woord “Benedictijns” daaraan voorafging. Ik citeer nog even verder uit de mail:

“Benedictijns tijdmanagement gaat over je eigen regie te hebben over de tijd. Wat is jouw relatie met tijd? Wat doet tijd met jou? En nog veel belangrijker wat doe jij met de tijd? Zo begint de workshop Benedictijns tijdmanagement. Het gaat om “zien”, “bewogen worden” en “in beweging komen”. Aan de hand van creatieve werkvormen leer je de regisseur worden van je eigen tijd. In een prachtig klooster mag je even tot rust komen om zo bij jouw bron te komen. Vrijheid winnen waar je nu nog onvrij bent met als doel de druk op het werk blijvend aan te kunnen. Gun jezelf of je medewerker een bijzondere dag!”

Ik zou me er niet eens zo druk over gemaakt hebben, als ik niet veel vaker dit soort verzoeken en aanbiedingen zou ontvangen. En het staat ook niet op zichzelf. Tijdens trainingen werkplezier (niks zweverigs aan overigens), word ik vaak ingeklemd tussen andere trainingen en workshops uiteenlopend van “het ritme in een presentatie (lees: trommelen)”, “opereren in een team (lees: zandkastelen bouwen)”, “De tango en het geheim van onderhandelen (lees: dansles)”, “flexibiliteit leidt tot nieuw resultaat (lees: ballonvouwen)” tot “leiderschap door stembeheersing (lees: zangles)”. En als je al niet tijdens trainingen en cursussen met dit type flauwekul wordt lastig gevallen, dan moet je tijdens reguliere werkoverleggen zelfs eerst “aarden”, “emotioneel in-tunen”, en na afloop een groepsknuffel doen als ik het weekblad Intermediair mag geloven.

Ik had gedacht dat de economische crisis wel korte metten zou hebben gemaakt met dit type zweverige en niet-commerciële onzin. Ik had gedacht, of misschien wel gehoopt, dat de nieuwe zakelijkheid zijn intrede had gedaan. Natuurlijk mag het gezellig zijn op de werkvloer en mag je plezier en trots ontlenen aan je werk. Dat draag ik overal waar ik kom uit. Maar het draait wel om het werk. Je wordt betaald om een aantal uren van je dag aan de baas te geven en in die uren wordt je geacht iets van productie te leveren. Niets meer en niets minder. Dat is de basis waarom alles draait. Jij werkt in ruil voor een salaris en in ruil voor een salaris lever jij het werk dat degene die jouw salaris betaalt van je gedaan wil hebben. Al het andere wat daaromheen wordt geworkshopt behoort tot de frivoliteiten van economische hoogtijdagen.

Hou me ten goede, ik heb niets tegen trainingen die gericht zijn op persoonlijke ontwikkeling, efficiency en productiviteitsvergroting. Die zijn broodnodig. Ook trajecten gericht op een gezond werkklimaat (waaronder teambuilding, werkcultuur en werkplezier) leveren een bijdrage aan een gezonde en levensvatbare onderneming en productieve medewerkers. Maar laten we daarbij de beide benen op de grond houden.

Heb jij soortgelijke ervaringen of ken je trainingen die vandaag de dag echt niet meer kunnen? Laat dat dan weten in een reactie op deze bijdrage.