Bore-out

Het klinkt misschien heel erg mooi. Een baan waarin je vrijwel niets hoeft te doen en niemand echt let op wat je aan het doen bent. Maar zo lekker is dat helemaal niet. Als je weinig werk hebt of onder je niveau werkt, dan loop je het risico dat je je gaat vervelen. En verveling kan weer leiden tot een bore-out: je wordt ongeïnteresseerd, lusteloos, cynisch en apathisch. Is het een nieuwe welvaartsziekte of iets om serieus te nemen?

Het is heel normaal als je je af en toe verveelt. Maar ruim één op de tien werknemers verveelt zich regelmatig tot vaak op het werk. Voor hen kruipt de werkdag tergend langzaam voorbij. Ze surfen heel wat af op internet, bellen met vrienden en familie, trekken zich een half uur terug op het toilet, terwijl ze onderwijl proberen de schijn van een hardwerkende medewerker op te houden. Iets wat veel energie en frustratie kost.

Wie zich te vaak verveelt, wordt onverschillig als er dan eindelijk wel iets te doen is. Er wordt dan gesproken van een bore-out: de persoon in kwestie voelt zich, op het werk, verveeld, ongeïnteresseerd en lusteloos. Houdt deze toestand te lang aan, dan kun je er zelfs ziek van worden en een depressie ontwikkelen of, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt, een burn-out krijgen. Redenen genoeg om een bore-out te vermijden! Hier enkele tips om een bore-out te lijf te gaan.

Let op stresssignalen

Gebleken is dat onderbelasting dezelfde gevolgen voor de gezondheid heeft als overbelasting. Beide geven aanleiding tot stress en uiteindelijk een burn-out. Een te hoge werkdruk leidt tot stress omdat je te hard werkt, een bore-out leidt tot stress omdat je je chronisch verveelt en je je daarover gefrustreerd voelt. In elke baan, of het nu juist druk is of helemaal niet, moet je daarom letten op stresssymptomen. Belangrijke stresssymptomen zijn slecht slapen, prikkelbaarheid, lusteloosheid, vermoeidheid, hoofdpijn, een slecht humeur, een hoge bloeddruk, pijn in de schouders en nek, meer roken en koffiedrinken dan vroeger, veel piekeren, en je slecht kunnen concentreren. Merk je dat verveling op het werk zorgt voor dit soort symptomen, dan is het echt tijd om in actie te komen.

Verberg je verveling niet

Veel mensen die zich op hun werk vervelen, schamen zich daarvoor. Ze zijn bang dat anderen hen lui of ongemotiveerd vinden. Om dat te voorkomen houden ze de schijn op en doen ze of ze het druk hebben: ze staren uren naar een computerscherm, schrijven tijdens vergaderingen driftig mee of bezaaien hun bureau met stapels papier waar ze zogenaamd mee bezig zijn. In de electronische agenda zetten ze talloze ‘fake’ afspraken. Je schamen is echter helemaal niet op zijn plaats en verstrekt het probleem. Geef jezelf liever een compliment met het feit dat je eigenlijk te slim bent of te snel werkt voor deze baan. Pas als je het probleem voor jezelf erkent, kan je er iets aan gaan doen. Verberg je situatie dus niet en wees eerlijk voor jezelf.

Vraag om meer (uitdagend) werk

Wees ook eerlijk naar je leidinggevende. Kaart bij hem of haar aan dat je te weinig te doen hebt of dat je je werk te makkelijk vindt. Jij hebt dan misschien wel niet de macht om je huidige baan anders in te vullen (alhoewel, meestal ook wel als je eerlijk bent), maar je baas in ieder geval wel. Het is best mogelijk dat je baas je meer of andere taken erbij kan geven. Het is belangrijk dat je baas weet dat je je verveelt. Je baas kan dat mede veroorzaakt hebben doordat hij moeite heeft om taken uit handen te geven. Het is dan goed als ze zien wat hun handelen met hun medewerkers doet. Merk je dat je baas overbelast is, vraag hem of haar dan of er zaken zijn die je voor hem of haar kan doen. Anderzijds kan het zijn dat je zo’n goed rookgordijn hebt opgetrokken, dat je baas werk achterhoudt om je te ontlasten omdat je het toch al zo druk hebt, terwijl dat in werkelijkheid alleen maar schone schijn is.

Teamwork en werkverdeling

In banen waarin je veel moet samenwerken, kan het zijn dat er een scheve taakverdeling is ontstaan. In een team zijn er altijd mensen met een grote mond of geldingsdrang die het meeste werk of de leuke klusjes naar zich toe trekken. Deze mensen nemen (vaak onbewust) werk weg bij collega’s die zich vervolgens gaan vervelen. Zit jij ook in een dergelijke situatie, dan zal je meer voor jezelf moeten opkomen. Worden de klussen verdeeld, dan zal je moeten aangeven dat jij die klus (ook) graag wil doen. Trekt iemand de klus naar zich toe onder het mom van ‘daar heb ik meer ervaring mee’, laat je dan niet afschepen. Zeg dat je die klus graag wil leren en/of er ervaring mee wil opdoen en dat je, als het niet lukt, hem of haar wel zal raadplegen. Vertel ook je leidinggevende dat je niet tevreden bent met de taakverdeling. Stel je daarbij positief op: zeg dat je je graag wil ontwikkelen in je werk en dat je wil leren.

Besteed je tijd goed

Probeer, bij een gebrek aan werk, je tijd op het werk ten minste productief door te brengen. Vraag je baas om een cursus, lees vakliteratuur, verdiep je in de details van een ict-programma dat je gebruikt voor je werk, maak een voorstel om de processen in je werk te verbeteren of ontwikkel een nieuw project of product voor je werkgever. Je kan ook tijd besteden aan privéprojecten. Schrijf een boek of doe de administratie van de sportclub. Voel je daarover niet schuldig. Niemand is erbij gebaat als jij je verveelt. Als je je werkdag nuttig invult met werk- dan wel privéprojecten, dan geeft dat een veel beter gevoel over jezelf en je dag.

Doe extra je best

Als je te weinig te doen hebt, kan het simpelweg helpen om dat kleine beetje wat je wel hebt extra goed te doen. Door te proberen een taak in volle concentratie perfect uit te voeren krijg je veel meer voldoening in je werk. In elk type werk valt zo een uitdaging te creëren. Zo creëer je een positieve spiraal die je ertoe kan zetten ook ander werk naar je toe te trekken en met een positieve instelling het gesprek met je collega’s en baas aan te gaan.

Zoek een andere baan

Een hele logische oplossing voor een bore-out is het zoeken van een andere baan, eentje die wél uitdagend is. Zo gemakkelijk is dat echter niet. Zeker in economisch slechte tijden zijn de banen niet voor het oprapen. Misschien heb je ook niet de juiste papieren. Bovendien zijn veel mensen bang voor verandering. De baan die ze nu hebben is misschien niet leuk, maar altijd nog beter dan geen baan. Realiseer je echter dat je met angst en onzekerheid niet veel verder komt. Zet voor jezelf op papier wat voor baan je graag zou willen hebben en onderneem actie. Actie kan bijvoorbeeld betekenen dat je een studie gaat volgen. Voordeel daarvan is dat je dat deels op je werk kan doen, er is immers toch weinig te doen. Het kan ook betekenen dat je sollicitatiebrieven verstuurt voor de schaarse vacatures die er wél zijn. Vat daarbij afwijzingen niet op als een persoonlijk falen, maar probeer er van te leren. Bel desnoods de sollicitatiecommissie op om te vragen waarom jij het niet bent geworden. Dat geeft je informatie over waar het je aan vaardigheden of kennis ontbreekt. Je weet dan waar je nog aan moet werken en je kan dat, dan mede tijdens je werktijd, gaan doen.

Verder lezen

Wil je meer weten over bore-out en wat je eraan kunt doen, lees dan ook het boek “Bore-out, als verveling je werk wordt” van P. Rothlin.

7 gedachten over “Bore-out”

  1. Ja het is heel herkenbaar. Wat ik nog mis als oorzaak is o.a. Automatisering, en procedures, opsplitsing en uitbesteden van werk omdat dit goedkoper of beter zou zijn. Mensen zijn een heeeeeeel klein radertje in een heel complex systeem, hebben door die complexiteit geen totaal overzicht en bij de buurafdeling kijken is niet mogelijk door diverse systemen, procedures e.d. Je zit te monitoren i.p.v. te werken, en als er iets gebeurt dan heb je 5 minuten werk, dan doet de automatisering de rest. Volgens mij zijn steeds meer functies die best wel interessant kunnen zijn op deze manier om zeep geholpen. Verhalen van oudere medewerker die de goede tijd nog hebben mee gemaakt, waar je onderaan begon en opklom in een bedrijf waardoor je alles wist en kende en ook de achter gronden kende, en de gevolgen, oorzaken enz. het is niet meer. Je bent aangenomen in de functie van… en je bent Rader nummer 225. Wat er voor gebeurt word je grofweg verteld, wat er daarna gebeurt word je ook grofweg verteld, maar echt weten waar je mee bezig bent, of als je wel iets meer wet van iets en daar oplossingen in ziet en ideeën inbrengt of alternatieve werkprocessen uitwerkt dat word niet in dank afgenomen. Nee, als je weinig te doen hebt dan geeft je werkgever alle ruimte. Er worden TV’s geplaatst op de werkvloer voor de rustige uurtjes, en het eindresultaat is dat je met 13 werkplekken op een zaal zit, die 13 plekken hebben allemaal een computer met you tube of iets anders, dat lawaai maakt, iedereen heeft een telefoon, 26 verschillende bronnen, 2 verschillende TV programma’s 28 bronnen, er jankt nog een radio overheen 29 bronnen, vele zitten met elkaar te kletsen, en af en toe is er een telefoontje wat min of meer als zakelijk kan worden bestempeld. Je word knetter gek van alle herrie die voort komt uit verveling alleen omdat je baas zogenaamd mee moet met de nieuwe tijd en alles moet automatiseren, het eindresultaat voor de klant is niet bepaald positief, maar als je klaagt over het systeem word er aan gewerkt, alleen verandert er niets positiefs. ook heel erg fijn. ik wil niet zeggen dat vroeger alles beter was. de stoommachine was leuk maar niet erg fijn om je brood ermee te verdienen, gezondheid enz. maar de techniek en procedures zijn dus danig doorgeslagen dat er meer werkeloosheid is, en er minder geld verdiend word, omdat teveel mensen geen werk hebben, en dus ook geen geld. ander onderwerp ja klopt maar het hangt wel samen. het hele systeem wat wij economie noemen is volledig doorgeslagen en ten einde. Er werd gezegd, als je de hele dag betaald word om niets te doen, is de baas tevreden, dat betekend dat alles goed gegaan is. Het is een nieuw automatisering systeem, heeft meer dan 12 jaar ontwikkeling gekost, het eindresultaat is dat je veel minder kunt, dan vroeger, dingen die wel van belang zijn kunnen niet meer, het word gemeld, maar niet aangepast. ja praten tegen de muur letterlijk en figuurlijk, dat houd geen mens vol. maarja alternatieven??? ga maar solliciteren, wat heeft u gedaan de afgelopen 7 jaar, ja eh niet veel, ik had een riante aanwezigheidspremie maar wat werken is dat ben ik verleerd. ja ok, jammer joh succes. hoeveel mensen gaat het nog zo???

  2. Via Google hier terecht gekomen en damn, wat een herkenbaarheid. Het erge is dat ik op zich zat te doen heb, maar het interesseert me allemaal niets omdat het puur administratief werk is dat elke gek kan doen. Vervolgens ga ik dit allemaal uitstellen en vermijden totdat ik het overzicht kwijt raak. Soms denk ik ook echt dat ik niet geschikt ben voor een kantoorbaan. Meestal is het begin prima, begin ik vol goede moed en energie, maar de interesse draait nogal snel om naar desinteresse. Op sommige werkdagen surf ik meer op internet dan ik daadwerkelijk aan werk besteed en toch zijn ze hartstikke tevreden met mij en krijg ik niets dan goede beoordelingen. De dagen gaan tergend langzaam voorbij en ik sprint naar de auto als de werktijd voorbij is. Een andere baan zoeken lijkt mij ook niet meteen de oplossing, het gras bij de buren lijkt altijd groener, maar uit ervaring weet ik dat dat ook niet altijd zo is. Misschien moet ik wel helemaal iets anders gaan doen, maar wat? Buiten het werk dat ik nu doe ben ik nergens anders goed in voor zover ik weet.

  3. Akelig herkenbaar, maar daarom ben ik ook op deze website terecht ben gekomen Ik heb in de afgelopen 13 jaar (ben nu net 34) vele baantjes gehad. Allemaal ‘officieel’ op HBO niveau.
    Bij elke baan hem ik me stierlijk verveeld. Soms vanaf het begin al uren per dag over, soms na een half jaar als je de grootste rommel die er lag opgeruimd hebt.
    Ik heb me altijd verwonderd dat de mensen om mij heen wel druk konden blijven of om konden gaan met weinig doen. Voor mij kruipen de uren voorbij, voel ik me extreem nutteloos en kom ik lusteloos thuis. Het heeft me zelfs een waardevolle relatie gekost, omdat ik me er zo down door voelde. En erger nog, de angst van “wat als ik in mijn hele leven hiermee geconfronteerd blijf worden”. Want wanneer kan ik dan eens tevreden zijn met een baan en me goed voelen elke dag?
    Meermaals gedacht misschien moet ik wel schilder worden of tuinman. Dan ben je in ieder geval de hele dag bezig. Bij veel kantoorbanen voel je je meer een kasplant dan dat je leeft, helemaal als je moet zoeken naar werk en je collega’s hebt die weinig zeggen.
    Overigens heb ik éénmaal een baan gehad die ik 3 jaar heb gehad. Dit was een goede baan met grote verantwoordelijkheid, materie die me erg interesseerde en superleuke collega’s. Daar heb ik me echt op mijn plek gevoeld en ongelooflijk nuttig en nodig. Maar toen ik daar grote klussen geklaard had vond ik ook dat saai worden, iedereen om me heen op dezelfde afdeling had het altijd ongelooflijk druk. Ik had tijd over. Daar toen uit verveling ook maar weer zelf ontslag genomen. Zoals ik dat bij al mijn banen heb gedaan. Ik ben nooit ergens ontslagen maar neem zelf ontslag, meestal als ik nog niks anders heb omdat ik het dan gewoon geen dag langer meer volhoud.

  4. Een toepasselijke spreuk:

    Het lastige van niets doen, is dat je niet weet wanneer je er klaar mee bent.

  5. Zeer herkenbaar. Ik had dit in mijn vorige job en daar ben ik het na 4 maanden al gesmeerd omdat ik er depressief van werd. Op het sollicitatiegesprek voor mijn huidige job heb ik duidelijk gezegd wat het probleem op mijn vorige job was en ze verzekerden mij dat dit hier niet het geval zou zijn. Ondertussen zijn we bijna een jaar verder en de dagen dat ik mij niet minstens 2uur verveeld heb op het werk zijn op één hand te tellen… Ik begin nu zelfs te denken dat ik gewoon niet gemaakt ben voor een kantoorjob, hoewel ik ergens wel weet dat ik waarschijnlijk gewoon pech heb gehad met deze job en mijn vorige job. Je bent dan eigenlijk ook niet meer gemotiveerd om naar nieuw werk op zoek te gaan, want wie weet wordt het daar weer hetzelfde verhaaltje en dan heb ik al 3 jobs in 2 jaar op mijn CV staan…
    Vreselijk.

  6. Inderdaad heel erg herkenbaar! Toen ik begon met mijn huidige baan zat ik vol ambitie, ik had veel werk te doen, was lekker druk en alles was nog nieuw en uitdagend. Nu, na bijna 2 jaar is dat wel anders. Mijn baas belooft me al een jaar dat er straks weer leuke projecten aankomen, maar ik doe vooral kleine klusjes, werk dat iemand met een veel lager opleidingsniveau ook saai zou vinden. Soms ga ik uit verveling de afwasmachine inruimen, of ga op internet vakliteratuur zoeken, of typ een verhaaltje in een leeg Word-document, gewoon om de indruk te wekken dat ik druk ben. Gisteren heb ik maar een rondje door het gebouw gelopen, zodat de mensen mijn gezicht nog een beetje zien. Eergister heb ik mijn belangrijkste werkzaamheden in een procedure vastgelegd. Kortom: ik verveel me stierlijk en ik wordt er doodmoe van! Als ik thuis kom, ben ik lusteloos en heel erg moe, en voel ik me waardeloos omdat ik niks nuttigs heb gedaan. Dan stort ik in op de bank. Maar nu mijn partner geen verlening van zijn contract krijgt, ben ik over een maand de kostwinner. Ik heb mijn baas ook gevraagd of ik een opleiding mocht volgen, maar helaas kon dat wegens bezuinigingen niet. Extra werk kon ik ook niet krijgen. Ik denk erover om een andere baan te zoeken, maar die stap is voor mijn gevoel wel heel groot. De banen liggen momentel niet voor het grijpen en ik heb nu een contract voor onbepaalde tijd. Wat als het niet lukt en mijn partner en ik straks bijde werkloos zijn?

  7. Aiaiai, wat herkenbaar… beetje internetten (en dan bijvoorbeeld dezelfde nieuwsberichten drie keer lezen), koffie halen, half uur op de wc zitten en maar kijken hoe de tijd voorbij kruipt. De baas beloofde dat we nu in een rustige periode zaten en dat het over een paar maanden echt nog wel drukker zou worden. Nou, waarom had hij dan niet over een paar maanden die vacature geplaatst? Ik wist nog niet wat een bore-out was, maar ik wist wel dat ik gillend gek zou worden als er niet heel snel iets veranderde. Ik ben op m’n intuitie afgegaan, heb ‘m nog in mijn proeftijd gesmeerd en ben een nieuwe studie op een hoger niveau gaan volgen. Nu bijna drie jaar later heb ik daar nog steeds absoluut geen spijt van.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *