Al meerdere keren heb ik mijn neus gestoten als het gaat om dit principe. Repareer niet wat niet stuk is. En toch tuin ik er keer op keer weer in. De belofte dat een apparaat sneller, soepeler en beter functioneert met de aangeboden update verleidt mij om iets te repareren wat helemaal niet stuk is. Met meer dan eens tot gevolg dat een apparaat minder goed draait dan voorheen en ik een ‘downgrade’ moet uitvoeren en ik een aantal uren en frustratie verder ben om weer terug bij de uitgangssituatie te zijn. En dat geldt tegenwoordig niet alleen bij de software updates van smartphones, tablets of laptops, maar ook van televisies, spelcomputers en zelfs je navigatiesysteem.
Niet elk piepje is ‘gevaarlijk’
Maar het gaat verder dan dat. Ik heb tien jaar geleden nieuwe rubbertjes gekocht voor een destijds druppende kraan. Die heb ik toen niet gerepareerd en nog steeds niet. Gewoon wat steviger dicht draaien, misschien zat er wat kalk tussen, ik weet het niet, maar de kraan heeft nooit meer gedrupt. Zonder reparatie. Vreemde geluidjes in de auto of in de wasmachine vragen misschien om een preventieve zoektocht en reparatie, maar waarom niet gewoon wachten totdat er daadwerkelijk iets stuk gaat. Of niet natuurlijk. Want de kans dat je het ‘geluidje’ hebt laten repareren en je bij de eerstvolgende rit hetzelfde geluidje toch weer hoort (bleek het toch iets anders te zijn) of je hoort een ander geluid de kop opsteken is groot.
De tijd heelt
Inmiddels ben ik tot de conclusie gekomen dat dergelijke geluidjes in negen van de tien gevallen onschuldig zijn, of vanzelf weer verdwijnen zonder duidelijke reden. Ook hier heelt de tijd een hoop ongemak door simpelweg niets te doen. Al blijft dat knagende gevoel, ik kan het lastig onderdrukken. Don’t fix what isn’t broken.
Verbeter- en ontwikkeltrajecten
En zo zou ik toch ook naar mezelf en mijn werk willen kijken. Hoezeer de HRM-ers om mij heen mij willen stimuleren het beste uit mezelf te halen, me te ontwikkelen, verbeterpunten op te schrijven, jezelf keer op keer van een update te voorzien, moet je je afvragen of er wel iets te repareren valt? Zo ja, dan moet je dat vooral doen. Maar meer dan eens wordt een ontwikkeltraject je tijdens een jaarlijks functioneringsgesprek opgedrongen terwijl je daar zelf helemaal niet op zit te wachten. Zit er misschien wel een geluidje, een kleine imperfectie aan jou (aan wie niet!), maar is dat net dat karakteristieke element aan jou dat helemaal niet ‘te repareren’ valt.
Goede voornemens
We zitten nog begin januari midden in de periode van de goede voornemens, waarvan de eerste mogelijk al gesneuveld zijn, en de reden daarvan is misschien wel deze. Don’t fix what isn’t broken. Pak alleen die verbeterpunten op waarvan je werkelijk vindt dat ze ‘stuk’ zijn en ‘reparatie’ behoeven. Alleen dan maak je kans van slagen.
