Een onderzoek naar de verhouding werk en privé heeft veel aandacht gekregen op radio, internet en gedrukte pers. Het geklaag en gezeur van collega’s over de thuissituatie en de werkdruk werd daar meer dan eens uitgelicht, laatstelijk nog in de Trouw. Nu we door Corona voorlopig nog wel een tijdje thuis moeten werken (of op kantoor, in de winkel of in het distributiecentrum juist tot extra werk leidt) neemt het geklaag niet af maar juist toe.
Genoeg aanleiding dus om aan dat laatste punt een werkpleziertip te wijden.
Het is natuurlijk hartstikke ‘lekker’ om af en toe flink te klagen. Het is een smeermiddel in de communicatie met anderen. Vooral als je kunt zeuren over de verschrikkelijke koffie uit de automaat, die andere collega die altijd te laat komt, het werk dat zo eentonig is, het bedrijfsrestaurant met die afzichtige biologische broodjes, de toegangspoortjes die altijd in storing zijn, de personeelsafdeling die weken doen over de uitbetaling van reiskosten die je hebt voorgeschoten, de klimaatbeheersing die of veel te koud of veel te warm is, de computer die om de haverklap vastloopt, het archief waar als een holle bolle Gijs wel het papier in verdwijnt, maar nooit meer terug te vinden is, die hork van een baas, de hielenlikker van twee deuren verder, het salaris dat te laag is, de eindeloze vergaderingen die nergens over gaan, en ga zo maar door. Dit zijn alleen nog voorbeelden uit de werksituatie. En voor de thuiswerkende Nederlander inmiddels misschien iets om met verlangen naar te kijken. Wat zouden we weer graag een bakkie koffieprut uit de kantoorautomaat willen halen. Zo slecht was het nog niet.
Stel je voor dat ik het geklaag thuis (hou eens op met zappen, ruim je eigen ‘zooi’ eens op), in het verkeer (schiet op trage slak), in de winkel (weer de verkeerde rij bij de kassa gekozen), op het sportveld (hoe kon je nou missen), of over de overheid, de economie of het weer helemaal uitschrijf. Je snapt het wel.
En zoals gewoonlijk vinden we dat anderen veel meer klagen dan wijzelf. Dat vind jij van jouw collega, maar jouw collega ook van jou. Kortom: ook jij klaagt veel te veel. Geloof je het niet? Houd dan maar eens een dag, nee, een uur lang het aantal klachten en cynische opmerkingen bij en lees vervolgens verder.
Klagen lucht op, maar te veel klagen is niet goed. Niet goed voor jezelf (je kunt er letterlijk ziek van worden), maar vooral ook niet voor je omgeving. Het creëert een negatieve atmosfeer die besmettelijk is voor anderen. Jouw geklaag lokt het geklaag van anderen uit. En alles waar je aandacht aan besteedt dat groeit.
Daarom dus de uitdaging zoals die door Will Bowen, auteur van het boek “Een betere wereld” en de man achter de website “http://www.acomplaintfreeworld.org“ is beschreven. Daarbij gebruikt hij een mooi paars bandje dat je bij het boek krijgt, maar je kunt ook een eigen bandje gebruiken of een steentje of talisman in je broekzak. Zolang het maar iets is wat je van je ene aan de andere pols, vinger, hand kunt doen of van de ene naar de andere broekzak kunt verplaatsen. Wat moet je doen:
1. Probeer 3 weken niet te klagen, te zeuren, kritiek te leveren of te roddelen
2. Klaag je toch, doe dan het bandje om je andere pols en begin de 3 weken termijn opnieuw
Dat is alles. Het verplaatsen van het bandje, steentje of talisman maakt je bewust van je geklaag en versterkt het effect van je pogingen om daarmee te stoppen in je hersens. En als je denkt dat het dan eenvoudig is om te stoppen, dan heb je het mis. Ik ben zelf nu ruim twee weken bezig en heb nog geen dag klaagvrij kunnen volbrengen. Wel let ik er veel meer op (en vooral ook bij anderen) en heb daar veel lol in. Je merkt hoe nutteloos veel geklaag is, een hoop negatieve energie veroorzaakt, waar iedereen in die omgeving op reageert. Daarbij merk ik zelf dat door mijn eigen geklaag te onderdrukken (soms letterlijk op mijn tong te bijten), mijn eigen humeur zienderogen verbetert. Ook merk ik dat mensen om mij heen (mijn partner zeker niet op de laatste plaats) positiever op mij reageren. Omdat ik veel minder klaag en op heel veel dingen positief reageer, lijk ik wel een geluksmagneet. Ook dat is een goede stimulans om mijn recordpoging voort te zetten.
Dus, niet klagen hoe zinloos deze tip is, en probeer zelf eens een dag of de volle drie weken niet te klagen. Wie het is gelukt mag het me laten weten.
Klagen heeft ook een aantal voordelen. Zo lucht het op en laat je af en toe ook even weten dat je het ergens niet mee eens bent. Misschien kan het op een andere manier beter worden gebracht, maar het is zeker een manier.
Maar ik vind het een mooie uitdaging en ga het zeker proberen. Denk nl dat het inderdaad veel voordelen heeft om – in ieder geval minder – te klagen. Drie weken lang? Forget it! Haha.