In een openhartig gesprek met een collega, vertelde hij dat hij zich in zijn werk inmiddels ‘unanscheissbar’ voelt. Een mooi Duits woord dat iets van onaantastbaarheid, autonomie en onafhankelijkheid uitstraalt, al dekt geen enkel Nederlands woord de lading helemaal.
Wat hij daarmee bedoelde was dat hij op een punt in zijn loopbaan stond dat hij geen carrière meer hoefde te maken. De hypotheek was (grotendeels) afbetaald, de kinderen het huis uit, dus geen financiële zorgen meer. Hij hoefde niemand meer ’te vriend te houden’ omwille van zijn baan of om een de kans op een volgende carrièrestap te vergroten. ‘Ik kan mijn werk doen zoals ik dat wil, ik kan in alle openheid zeggen wat ik van het werk en de organisatie vind zonder me ergens druk over te hoeven maken. Natuurlijk alles respectvol en met fatsoen naar de andere collega’s toe, maar ik hoef me niet druk te maken wat anderen van mij vinden of dat ik mijn werk wel goed doe.’
Vaak bereik je deze fase in je loopbaan pas in de laatste jaren. Een jaartje of drie, vier voor je pensioen. Inderdaad de vaste lasten onder controle, kinderen het huis uit, laatste baan in je carrière bereikt. Of, als je mazzel hebt, gebeurt het eerder als je de jackpot in de loterij zou winnen. Dat gevoel dat niets meer hoeft en je gewoon vanuit intrinsieke motivatie je werk kunt doen zoals jij denkt dat het goed is.
Zou dat ook te ‘faken’ zijn? Want het is maar een gevoel. Niets staat je in de weg om je werk te doen zoals jij denkt dat het goed is. Om je baas en collega’s in alle eerlijkheid te vertellen wat er beter kan. Niets, behalve de angst dat je iemand daarmee voor het hoofd stoot, dat iemand vindt dat je je werk niet goed doet, de angst je baan en daarmee je inkomen kwijt te raken. En daarom passen we ons aan, houden we ons in, praten we met meel in de mond, doen we wat ons gevraagd wordt en niet wat wij het beste vinden. Angst die vrijwel altijd onterecht is, maar zo hardnekkig dat het voor bijna niemand te negeren is.
Toch wens ik iedereen een beetje ‘unanscheissbarkeit’ toe. Waardoor laat jij je terughouden in je werk? En wat kun jij doen om daar wat meer vrijheid en ruimte in te pakken? Iets om in het weekend eens op te gaan broeden. (Of koop een lot, je weet maar nooit 😉 )