Ik schreef eind vorige maand al over verwachtingen en hoe onuitgesproken verwachtingen bij verschillende mensen tot grote misverstanden en frustratie kunnen leiden. Dat ging specifiek over de verwachtingen bij anderen.
Wat ook tot enorm veel frustratie kan leiden zijn de verwachtingen bij jezelf. Regelmatig spreek ik mensen die tegen allerlei belemmeringen aanlopen in het werk; waarbij de zaken niet lopen zoals ‘het hoort’ of zoals deze mensen het ‘verwachten’. Waarschijnlijk herken je dat ook wel eens bij jezelf. Heb je zelf misschien ook wel eens stress of maagzuurklachten ontwikkeld omdat je werk anders verloopt dan jij vindt dat het zou moeten gaan.
Ik wil je vragen om te proberen die verwachtingen los te laten. Dat klinkt makkelijk, maar is dat bepaald niet. Verwachtingen hebben te maken met diep gewortelde overtuigingen van hoe de zaken zouden moeten zijn. Als de werkelijkheid dan een andere blijkt te zijn, dan is het zeker niet makkelijk om te accepteren. Dat heeft vaak tijd nodig. En de moed om jezelf in de spiegel aan te kijken en tegen jezelf te zeggen dat je die verwachtingen los te laten.
Op het moment dat je jouw verwachtingen en overtuigingen weet los te laten, merk je direct dat je veel ontspannener in je werk staat. En dan niet loslaten in de cynische variant van: ‘als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan, maar mijn manier is veel beter..’ maar echt loslaten en accepteren dat er meerdere wegen naar Rome zijn. Ook die andere werkvorm, dat andere proces, het nemen van meer of juist minder tijd voor een opdracht, het samenwerken in een groot team of juist heel compact houden, in alle varianten kan er een goed product worden opgeleverd. Je daartegen verzetten levert meestal niets op dan gezondheidsklachten. Merk je dat je wat dwars zit, probeer dan je verwachtingen en belemmerende overtuigingen opzij te zetten en je over te geven aan de manier waarop het kennelijk wel gaat. Niet makkelijk, maar soms broodnodig.