Soms loop je in het werk aan tegen het feit dat alles veel trager gaat dan jij wilt. Dat er geen besluiten worden genomen en alles maar vooruit wordt geschoven. Je vraagt anderen om input en wacht vervolgens een week op reactie. Als die al komt. Je vraagt om besluitvorming door je management, maar in plaats van besluiten vragen ze om nog een extra analyse of onderzoek, of komen ze met een andere smoes (“laten we eerste ontwikkeling x of y afwachten voor we verdere stappen zetten”) om maar geen besluit te hoeven nemen. In ieder geval niet nu.
Het gevoel dat je maar niet vooruitkomt met je werk omdat je baas, je collega’s, je team maar niet lijken mee te willen werken. Is dat herkenbaar?
Natuurlijk kun je op zoek naar de onderliggende oorzaak. Soms hebben ideeën nou eenmaal tijd nodig om te rijpen; hebben mensen in jouw omgeving tijd nodig om te wennen aan jouw aanpak. Maar dat neemt niet weg dat de frustratie intussen hoog op kan lopen. Je kunt eieren voor je geld kiezen, de opdracht teruggeven tot aan de randvoorwaarden is voldaan, of berusten in het feit dat zaken langzamer gaan dan jij graag zou willen.
Maar soms is dat geen optie. Ben je niet in de positie om de opdracht neer te leggen en is vertraging om persoonlijke of professionele redenen niet aanvaardbaar.
Mocht daarvan sprake zijn, dan is er een oplossing , die je van tijd tot tijd kunt inzetten. En die oplossing is: tempo maken.
We zijn gewend om heel veel samen te werken wat betekent dat we vergaderingen moeten plannen in overvolle agenda’s en dat we op elkaar moeten wachten tot we een volgende stap in het proces kunnen zetten. Ben je al dat wachten beu, dan kun je deze maand eens de volgende aanpak uitproberen: je gaat in de hoogste versnelling.
Je bepaalt voor jezelf hoeveel je deze maand wilt bereiken en maakt daar een planning voor. Moet je vergaderingen plannen, dan doe je dat op de voor jou geschikte momenten en nodigt vervolgens de mensen uit de je behoort te betrekken. Wie niet kan heeft pech. Niet jouw probleem. De producten die je moet opleveren maak je zelf zonder wekenlang overleg en leg je vervolgens voor aan de mensen die je normaal betrekt, met een reactie termijn van een dag. Wie dat niet bij kan benen, niet op tijd reageert, heeft ook pech. Jij gaat door en houdt je aan je eigen planning.
Je zult zeker in het begin wat verzet uit je omgeving krijgen, maar als jij stug door blijft buffelen zul je zien dat de mensen voor wie jouw project belangrijk is alsnog in jouw tempo zullen aanhaken. Voor de afvallers was het kennelijk niet belangrijk genoeg. Daar mis je dus helemaal niets aan.
Probeer het maar eens uit. Je zult merken dat barrières waar je eerste niet doorheen leek te breken als sneeuw voor de zon verdwijnen en dat jouw project in een stroomversnelling raakt. Gas geven dus.