Rustig aan een beetje

In de natuur is het heel gebruikelijk dat planten en dieren zo min mogelijk energie verspillen. Dat wat zij doen is gericht op (over)leven. Dat betekent dat ze op zoek gaan naar voedsel, een slaapplek en daarnaast zorgen dat zij de bescherming (en andere voordelen) genieten van een grotere groep soortgenoten.

Kijken we naar planten, dan is hun voornaamste doel zoveel mogelijk zonlicht opvangen en met de wortels op zoek gaan naar water. Daarvoor groeien zij met de bladeren naar het licht toe. Hebben ze hun doel bereikt, de wortels voldoende in het water, de bladeren voldoende in het licht, dan doen ze verder niets. Groeit een concurrent in jouw zon, dan stuur je jouw bladeren in een richting waar de zon wel schijnt en laat het daarbij. Als vanzelf ontstaat een status quo waarbij alle planten voldoende zonlicht en voldoende water krijgen. Niet één plant die zich zo groot maakt en alle andere geen plekje gunt, nee iedere plant krijgt naar de normale behoefte zijn deel.

Kijken we naar de dieren dan is het niet veel anders. Meestal (niet allemaal, ik weet het) leven ze in groepen. Eens in de zoveel tijd wordt jacht gemaakt op een prooi die vervolgens wordt verorberd. Dan is het tijd om te slapen (en voort te planten, dat ook). Maar vooral niet teveel energie verspillen. Waarom zou een leeuw drie, vier vijf hertjes te grazen nemen, als met eentje de honger van de groep al gestild is. Nee, als de honger is gestild gaat de leeuw lekker liggen en heeft de volgende potentiële prooi op dat moment niets van hem of haar te duchten. En het is ook niet dat ze uren op jacht gaan, nee, ze wachten rustig af tot de prooi dicht genoeg is genaderd om vervolgens in een korte maar efficiente sprint hun kans te grijpen.

Nooit zie je dan ook een plant of dier met een burn-out. Overigens ook niet met een bore-out, maar dat terzijde. In de natuur nemen planten en dieren genoegen met genoeg. Voldoende resultaat met zo min mogelijke inzet. Simpel voldoende eten, een slaapplek, een sociaal leven en verder lekker rusten en luieren. Leven als een Koning.

Waarom doen wij het dan zo anders? Waarom laten wij onszelf zo gek maken? Waarom is genoeg nooit genoeg? Waarom is de maat nooit vol?

We werken nog steeds het liefst full time. Maar waarom? Je leeft toch niet om te werken. Hopelijk is het werk dat je doet leuk, maar als je geen salaris zou krijgen zou je het toch niet doen. Hoeveel salaris heb jij werkelijk nodig? Waarom ga je dan niet vier dagen werken, of drie als we toch bezig zijn? Of werk je in plaats van acht uur per dag maar zes uur voor een baas? Kun jij je directe behoeften (voedsel, onderdak en wat zakgeld voor leuke dingen) niet ook bevredigen met 80% of 60% van je huidige salaris? Waarom werk je dan toch meer dan nodig is?

In de dagen dat we op het werk zijn werken we ons vervolgens uit de naad om targets te halen, indruk te maken op collega’s of de baas, om de sociale status, omdat we ons werk zo verschrikkelijk belangrijk vinden, om… Maar kun je je energie niet wat beter spreiden? Waarom al je energie op je werk verbruiken en s-avonds uitgeput op de bank in slaap vallen? Geen tijd meer om te sporten of een goede vriend(in) te bellen? Herken je dat beeld? Wat is jouw directe belang bij jouw werk, anders dan het salaris dat je ermee verdient? Kun jij je inzet dan zodanig minimaliseren dat je wel je baan behoudt, maar ook voldoende energie overhoudt voor na het werk?

Vraag jezelf dus eens af hoeveel salaris, voedsel, sociale contacten je werkelijk nodig hebt.
Vraag jezelf eens af hoe jij je inzet op het werk kunt minimaliseren, met behoud van je positie.

Wat houdt je tegen om je meer als een leeuw te gedragen op de werkplek? Dan ben je geen Koning van de jungle, maar wel van je werkplek. En wie wil dat nou niet?

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *